در ایران هرچند استقبال از سایت های غیررسمی همسریابی اینترنتی در میان کاربران به شدت افزایش یافته است اما این پدیده در کشور ما سابقه ای سه ساله دارد و هنوز مدت زمان زیادی از تاسیس و راه اندازی نخستین بنگاه های همسریابی اینترنتی نمی گذرد.
عدم تمایل به امر ازدواج و سختگیری در این امر باعث شده است تا دیگر ازدواج از سوی جوانان امری نه چندان مبارک و میمون تلقی گردد. تمایل‌نداشتن جوانان به ترک دوران مجردی، بالابودن توقعات، سنگینی هزینه‌ها و از این قبیل بحث ها،از مهمترین موضوعات مطرح شده از سوی جوانان درباره ازدواج است. از یک طرف کمرنگ شدن نقش خانواده ها درانتخاب همسر و از طرف دیگر گسترش ارتباطات باعث به تکاپو افتادن جوانان ازراههای مختلف برای جستجوی همسر مناسب شده است. شاید برای پاسخ‌دادن به همین دغدغه هاست که در سال‌های اخیر عده ای به فکرتاسیس مراکزی به اسم بنگاههای همسریابی شده اند. موسسات نوظهوری که سعی می‌کنند به شیوه‌هایی نو و متفاوت، پیوندهایی متفاوت را رقم بزنند.
هر کسی در کوچه و خیابان به شما شماره‌تلفن داد، دست طرف را رد نکنید!
شغل ومقدار در آمد ماهیانه (برای آقایان)، شهر محل تولد و محل زندگی،مشخصات ظاهری، نام کوچک، قد - وزن، مذهب، تحصیلات، سال وماه تولد همسر مورد علاقه، معایب یا بیماریهای جسمانی، هنر- تفریحات وعلاقه مندی های شما،خصوصیات اخلاقی ورفتاری (محاسن ومعایب)و... از سوالات و مواردی است که در ابتدای ورود به مراکز اینترنتی همسریابی با آن روبرو می شوید. همچنین جمله «ازدواج آگاهانه، حق شماست» شعاری است که خیلی از بنگاههای همسریابی بارها به یاد مشتریان‌شان می‌آورند. کافی است سری به ضمیمه‌های آگهی روزنامه‌ها بزنید تا با بسیاری از این شعارها روبه‌رو شوید.
«روش‌های نوین»، «شیوه علمی»،»با حضور کارشناسان برجسته» و این‌قبیل شعارها، نمونه عبارت‌هایی است که بنگاههای همسریابی با استفاده از آنها، خود را معرفی می‌کنند. برخی از این بنگاه‌ها نیز روش‌های جالب دیگری به مشتریان خود توصیه می‌کنند: «هر کسی در کوچه و خیابان به شما شماره‌تلفن داد، دست طرف را رد نکنید؛ البته نه به آن قصدی که منظور شماره‌دهنده است، بلکه برای دادن این شماره به موسسه و تماس ما با او!»
با یک تماس کوتاه تلفنی با این مراکز، می‌توان به روش‌های کاری آنها پی برد. ترتیب‌دادن ملاقات بین مشتریان مونث و مذکر یا تهیه بانک اطلاعاتی که بر‌محور عکس‌داوطلبان تنظیم شده، از جمله شیوه‌های این موسسات است.
سرمان خیلی شلوغ است!
اگرجویای احوالات گردانندگان یکی از مراکز همسریابی شوید،جواب هایی مبنی بر رضایت خاطر این مدیران را دریافت خواهید کرد.مدیر یکی از این مراکز در جواب چگونگی میزان رضایت خود از ارجاعات جوانان گفته است: «یک کادر سه‌سانتی در ضمیمه نیازمندی‌های روزنامه داریم. کلی‌مراجعه‌کننده داریم و همین را هم نمی‌توانیم جواب بدهیم؛ چه برسد به این‌که تبلیغات بیشتری داشته باشیم و خودمان را بشناسانیم. ضمن این‌که الان سال هفتم کار ماست و بدون مشکل داریم کار می‌کنیم و هر سازمانی آمده، توانسته‌ایم از خودمان دفاع کنیم. همه این‌ها به‌خاطر این است که احتیاط کردیم و نگذاشتیم زیاد سروصدایی به پا شود.»
مراکز همسریابی مجازی،مراکزی برای ایجاد بحران در میان جوانان؟
ازدواج اینترنتی و همسریابی آنلاین برای نخستین بار در فرانسه و در یکی از شهرهای اطراف پاریس شکل گرفت. آن هم در شرایطی که نزدیک به دو دهه از فعالیت موسسات همسریابی می گذشت و این موسسات به فعالیت خود شکل روشن تری داده بودند. از آن روز برخی از آنها به بنگاه های اقتصادی تبدیل شده و به این دلیل برای بازاریابی و کسب درآمد بیشتر دامنه فعالیت خود را به اینترنت نیز کشاندند.
در ایران نیز هرچند استقبال از سایت های غیررسمی همسریابی اینترنتی در میان کاربران به شدت افزایش یافته است اما این پدیده در کشور ما سابقه ای سه ساله دارد و هنوز مدت زمان زیادی از تاسیس و راه اندازی نخستین بنگاه های همسریابی اینترنتی نمی گذرد. با این همه تعداد این سایت ها و مراکز همسریابی مجازی و اینترنتی در حال حاضر در کشور ما به 39 سایت می رسد که بر اساس تحقیق صورت گرفته توسط سازمان ملی جوانان به نظر می رسد تمایل به ازدواج اینترنتی و استفاده از سایت های همسریابی در حالی از سوی جامعه شناسان و آسیب شناسان اجتماعی نوعی بحران به شمار می رود که در شرایط فعلی و بر اساس آمار اداره کل مطالعات اجتماعی و بررسی های اجتماعی ناجا، 63 الی 68 درصد چت روم ها در اختیار جوانان قرار دارند و در این میان جوانان ایرانی حتی گوی سبقت را از آمریکایی ها و کانادایی ها هم ربوده اند. از سوی دیگر گفته می شود محتوای 48 درصد این چت روم ها را اطلاعاتی چون عکس در برگرفته و همین مساله تاثیرپذیری نوجوانان و جوانان را افزایش می دهد.
دو درصدموسسات همسریابی قانونی است
درحالیکه درصد مراکز اینترنتی همسریابی و بنگاههای جستجوی همسر در حال افزایش است،تعدادی از آسیب شناسان معتقدند برطبق پژوهش های انجام شده است فقط یک الی دو درصد موسسات همسریابی دارای مجوز قانونی بوده و تحت نظارت سازمان های متولی، مجوز فعالیت دارند.دکترمجید ابهری،آسیب شناس و محقق علوم اجتماعی یکی از این آسیب شناسان است.وی در گفتگو با ایرنا گفت:« قوه قضاییه باید با همکاری سایر نهادهای متولی مرتبط همچون سازمان ملی جوانان و سازمان بهزیستی، بر هویت و اصالت تخصصی موسسات همسریابی رسیدگی نظارت کند و اجازه ندهد برخی از افراد سودجو از نیاز طیف گسترده ای از جوانان سوء استفاده کنند.» ابهری با اشاره به نیازهای عاطفی و جنسی جوانان افزود:«افراد سودجو و فرصت طلب با راه اندازی موسسات همسریابی،دور از دخالت متولیان اقدام به سودجویی جوانان می کنند.» این استاد دانشگاه به ازدواج های سایبری که یکی از موارد فعالیت های برخی موسسات همسریابی است اشاره کرد و گفت:«برخی از موسسات غیر مجاز همسریابی با گرفتن یک یا دو اتاق یک تشکیلات اداری به راه انداخته و در اولین بخش "فایلینک" اقدام به کسب مدارک و اطلاعات ازداوطلبان می کنند.».
ابهری با ابراز نگرانی از سرنوشت عکس و اطلاعات داوطبان که دراختیار این موسسات قرار می گیرد، ادامه داد: معلوم نیست اطلاعات دریافتی همراه با عکس و جزییاتی که از داوطلبان دریافت می شود، از کجا سر درخواهند آورد و اصولا اداره کنندگان این گونه موسسات تخصص و تجربه خود ر ا از کجا بدست آورده و برنامه و اهدافشان چیست؟
هرچند که در حال حاضر از میان 39 سایت همسریابی اینترنتی دو سایت با عنوان سایت همسریابی اسلامی به فعالیت می پردازند اما به گفته متخصصان و کارشناسان فرهنگی و اجتماعی چنین توجیهی نیز نمی تواند فعالیت این سایت ها را با تایید همراه سازد.
فعالیت مراکزی که از سازمان ملی جوانان مجوز گرفته باشند،بلامانع است
چندی پیش بود که رییس پلیس نظارت بر اماکن عمومی ناجا درباره چگونگی نظارت بر فعالیت مراکز همسریابی که فعالیت آنها از سوی سازمان ملی جوانان غیرقانونی عنوان شده بیان کرد،طبق اظهارنظر مسوولان سازمان ملی جوانان، متولی صدور مجوز این مراکز، سازمان مذکور است در نتیجه فعالیت مراکز همسریابی که از سازمان ملی جوانان مجوز گرفته‌اند، از نظر پلیس بلامانع است. وی همچنین اعلام کرد که در یک سال گذشته صرفا یک مورد شکایت از یک مرکز همسریابی مطرح شده که با هماهنگی مقامات قضایی با مرکز متخلف همسریابی برخورد شد و این پرونده در دست رسیدگی است.
ازدواج از طریق بنگاههای همسریابی،موفق یا نا موفق؟
به گفته آسیب شناسان خانواده ازدواج های اینترنتی و یا از طریق بنگاههای همسریابی ویژه افرادی است که در جامعه شتاب زندگی می کنند و از آداب و رسوم آشنایی و ازدواج به صورت سنتی فاصله گرفته اند. آسیب شناسان اجتماعی اینگونه آشنایی ها را که به ازدواج منجر می شود چندان موفق ارزیابی نمی کنند.
همانگونه که دکتر امان الله قرایی مقدم، آسیب شناس خانواده در این باره معتقد است: «بررسی ها نشان می دهند چون دوستی ها و آشنایی های اینترنتی تعهدی میان افراد به وجود نمی آورد می تواند خیلی زود به جدایی منجر شود.از سوی دیگر شناختی که از این طریق شکل می گیرد چندان کامل و حتی مناسب نیست.» این کارشناس اجتماعی ازدواج هایی را که به واسطه سایت های همسریابی اینترنتی صورت می گیرد همچون تجربه ازدواج های دانشجویی ناموفق می داند و می افزاید: «ازدواج باید با آگاهی و درک عمیق صورت بگیرد. چون تحقیقات نشان می دهد ازدواج های اینترنتی اگر هم اتفاق بیفتند از روی عقل و منطق نیستند.»
چندی پیش جواد آرین منش، نایب رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی در این باره گفته بود: «بعید به نظر می رسد سایت های اینترنتی با انگیزه های الهی و شرعی به دختران و پسران اطلاعاتی درباره ازدواج و خانواده ارائه دهند.» با این همه فعالیت سایت های همسریابی حتی اگر به مذاق کارشناسان، متخصصان و مسوولان اجتماعی و فرهنگی هم خوش نیاید در حال حاضر با امکانات منحصر به فردی چون آلبوم تصاویر، تالارهای گفت وگو و چت روم ها ادامه دارد.اما در کشور ما هنوز فرهنگ استفاده مناسب از چنین فضایی وجود ندارد و به نظر می رسد اینگونه آشنایی در موارد بسیاری با دروغ و فریب همراهند. شاید از این روست که کارشناسان در زمینه فروپاشی خانواده به مسوولان درباره ظهور و رواج پدیده ای به نام همسریابی اینترنتی نیز هشدار می دهند و آن را از جمله عوامل بروز اختلاف میان زوج های جوان می دانند و پرونده های متعدد موجود در دادگاه های خانواده را بر این مساله گواه می گیرند.
الهه محمدی -خبرآنلاین
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر