تحقيقات بسياري نشان داده‌اند كه مردان متاهل عمر طولاني‌تري نسبت به مردان مجرد و آنها كه هيچ‌وقت ازدواج نمي‌كنند دارند
تلاش‌هاي بسياري براي دستيابي به دلايل اين امر انجام گرفته كه سوالات زير را در برداشته است:
آيا ازدواج بر سيستم حفاظتي و ايمني بدن تاثير مستقيم دارد و به خاطر داشتن فوايد مربوط به سلامتي، خطرمرگ و مير را كاهش مي‌دهد؟ يا افزايش طول عمر نشان‌دهنده اين است كه افراد سالم گرايش بيشتري به ازدواج دارند و افراد متاهل از همان ابتداي ازدواج، سالمتر هستند؟
اين سوالات اشاره بر اين دارد كه رابطه بين طول عمر و متاهل بودن فقط با «ايمني» حاصل از ازدواج يا «انتخاب مثبت» در ازدواج به خاطر سلامتي، توجيه مي‌شود. البته نكته ديگري نيز در رابطه بين ازدواج و سلامتي دخيل است. اگر ازدواج كردن يكي از راه‌هاي به دست آوردن ايمني در برابر بيماري ها و مرگ است، پس افراد بيمار و ناسالم به خاطر همين مساله گرايش بيشتري به ازدواج پيدا خواهند كرد؟
اين طرز فكر را مي‌توان «انتخاب منفي» در ازدواج خواند كه مي‌تواند به اندازه انتخاب مثبت مهم باشد. با اين كه معمولا تصور مي‌شود كه انتخاب قسمتي از فوايد ازدواج است، اما تحقيقات تجربي سابق معمولا روي انتخاب مثبت متمركز بود و اين امكان را در نظر نمي‌گرفت كه انتخاب منفي نيز مي‌تواند به همان اندازه مهم باشد.
تحقيقات اخير در مورد طول عمر در يكي از مراكز تحقيقاتي در تلاش براي پركردن اين فاصله بوده است. محققان از نوعي بانك اطلاعاتي براي بررسي بيش از 4000 مرد در مدت زمان 22 سال استفاده كرده‌اند. اين تحقيقات تغييرات ايجاد شده در سلامتي مردها را در طول دوره تحولات ايجاد شده در زندگي زناشويي، تاريخچه ازدواج، طلاق، مرگ همسر و تجديد فراش تجزيه و تحليل مي‌كند. يافتههاي اين تحقيقات نشان مي‌دهد كه هر دو نكته يعني هم مساله ايمني و هم انتخاب در اين زمينه نقش داشته است. از يك طرف، سلامتي خطر مرگ و مير را كاهش مي‌دهد و در شرايط به خصوص ازدواج در حفظ سلامتي تاثيرگذار است. از طرف ديگر وضعيت سلامتي افراد مي‌تواند در انتخاب آنها براي متاهل شدن، تاثيرگذار باشد.
تاثيرات وضعيت تاهل بر سلامتي
تجزيه و تحليل اين‌كه آيا ازدواج به‌طور مستقيم بر سلامتي تاثير مي‌گذارد يا خير، نتايج مختلفي در بر داشته است.
مقايسات انجام شده بين مردان متاهل و مرداني كه هيچگاه ازدواج نكرده‌اند نشان مي‌دهد با اين‌كه گروه اول به‌طور كلي سالمتر هستند، اما نمي‌توان اين را فقط به‌خاطر تاثيرات محافظتي و ايمني ازدواج دانست.
گزارشات دريافتي از وضعيت سلامت مردان نشان مي‌دهد كه ازدواج براي بار اول هيچ فايده قابل‌توجهي نداشته است. مقايسات انجام شده بين متاهلان سن بالاتر و مردان طلاق‌گرفته اشاره بر اين دارد كه سطح سلامتي نسبي مردان گروه دوم با بالارفتن سن به طور قابل توجهي نزول مي‌كند. وقتي اين مردان مطلقه به سن 50 مي‌رسند، بايد انتظار داشته باشند كه وضعيت سلامتي‌شان بسيار زودتر از افراد متاهل به خطر بيفتد. براي اين گروه از افراد، ازدواج مجدد بسيار پرفايده خواهد بود و سطح سلامتي آنها نيز به‌خوبي متاهلان خواهد رسيد.
تاثيرات تا‌ك‌هل بر مرگ و مير
با بالارفتن سن در مردان، وضعيت سلامتي رو به زوال رفته و احتمال مرگ بالاتر مي‌رود. درصد مرگ و مير مردان متاهل در سنين 50 تا 60 و 70 بسيار كمتر از مردان مجرد است. اين مرگ و مير در مردان مطلقه با ضعف وضعيت سلامتي‌شان توجيه مي‌شود. تحقيقات نشان مي‌دهد كه قسمتي از فوايد ازدواج از همزيستي با شريك زندگي يا افراد ديگر مي‌باشد. آن مرداني كه هيچگاه ازدواج نكرده‌اند، ترجيح مي‌دهند كه تنها زندگي كنند و از فوايد زندگي جمعي و ارتباطات اجتماعي بي‌نصيب مي‌مانند.
خلاصه و نتيجه‌گيري
ارتباط بين ازدواج و طول عمر بسيار پيچيده‌تر از آن است كه معمولا تصور مي‌شود. آشكار است كه نمي‌توان طول عمر بيشتر مردان متاهل را فقط با خاصيت حفاظتي و ايمني‌بخشي در مقابل بيماري‌ها يا انتخاب ازدواج به خاطر بهبود سلامتي دانست. آنچه يافتههاي اين تحقيقات براي بار اول به اثبات رساند اين بود كه وضعيت سلامت مردان روي انتخاب‌هاي ازدواج تاثيرگذار است، اما نه در آن حالت كه نظريه انتخاب مثبت را تاييد كند. از آنجا كه سلامتي بالا فرد را براي ازدواج سست مي‌كند و بيماري و ضعف سلامت فرد را به ازدواج ترغيب مي‌كند، ارتباط بين ازدواج و سلامتي را مي‌توان در عادت‌ها و اولويت‌هاي شخصي مشاهده كرد كه باعث ارتقاي ازدواج و سلامتي مي‌شوند.
علاوه بر اين، شواهد نشان مي‌دهند با اين‌كه وضعيت تاهل بر مرگ و مير تاثيرگذار است عوامل تعيين‌كننده اين تاثير هميشه مشخص نيستند. مرداني كه در سنين پيري مطلقه شده‌اند اين مساله باعث شده كه سلامتي كمتر و عمر كوتاه‌تري داشته باشند. آن مرداني كه هيچ‌وقت ازدواج نكرده‌اند با اين‌كه وضعيت سلامتي‌شان با افراد متاهل تفاوتي نمي‌كند، اما عمر كوتاه‌تري نسبت به آنها دارند. بنابراين در حالي كه سلامت مردان متاهل مي‌تواند توجيهي براي طول عمر بيشتر آنها باشد، اما هنوز نياز به تحقيقات بيشتري است.
تلاش‌هاي بسياري براي دستيابي به دلايل اين امر انجام گرفته كه سوالات زير را در برداشته است:
آيا ازدواج بر سيستم حفاظتي و ايمني بدن تاثير مستقيم دارد و به خاطر داشتن فوايد مربوط به سلامتي، خطرمرگ و مير را كاهش مي‌دهد؟ يا افزايش طول عمر نشان‌دهنده اين است كه افراد سالم گرايش بيشتري به ازدواج دارند و افراد متاهل از همان ابتداي ازدواج، سالمتر هستند؟
اين سوالات اشاره بر اين دارد كه رابطه بين طول عمر و متاهل بودن فقط با «ايمني» حاصل از ازدواج يا «انتخاب مثبت» در ازدواج به خاطر سلامتي، توجيه مي‌شود. البته نكته ديگري نيز در رابطه بين ازدواج و سلامتي دخيل است. اگر ازدواج كردن يكي از راه‌هاي به دست آوردن ايمني در برابر بيماري ها و مرگ است، پس افراد بيمار و ناسالم به خاطر همين مساله گرايش بيشتري به ازدواج پيدا خواهند كرد؟
اين طرز فكر را مي‌توان «انتخاب منفي» در ازدواج خواند كه مي‌تواند به اندازه انتخاب مثبت مهم باشد. با اين كه معمولا تصور مي‌شود كه انتخاب قسمتي از فوايد ازدواج است، اما تحقيقات تجربي سابق معمولا روي انتخاب مثبت متمركز بود و اين امكان را در نظر نمي‌گرفت كه انتخاب منفي نيز مي‌تواند به همان اندازه مهم باشد.
تحقيقات اخير در مورد طول عمر در يكي از مراكز تحقيقاتي در تلاش براي پركردن اين فاصله بوده است. محققان از نوعي بانك اطلاعاتي براي بررسي بيش از 4000 مرد در مدت زمان 22 سال استفاده كرده‌اند. اين تحقيقات تغييرات ايجاد شده در سلامتي مردها را در طول دوره تحولات ايجاد شده در زندگي زناشويي، تاريخچه ازدواج، طلاق، مرگ همسر و تجديد فراش تجزيه و تحليل مي‌كند. يافتههاي اين تحقيقات نشان مي‌دهد كه هر دو نكته يعني هم مساله ايمني و هم انتخاب در اين زمينه نقش داشته است. از يك طرف، سلامتي خطر مرگ و مير را كاهش مي‌دهد و در شرايط به خصوص ازدواج در حفظ سلامتي تاثيرگذار است. از طرف ديگر وضعيت سلامتي افراد مي‌تواند در انتخاب آنها براي متاهل شدن، تاثيرگذار باشد.
تاثيرات وضعيت تاهل بر سلامتي
تجزيه و تحليل اين‌كه آيا ازدواج به‌طور مستقيم بر سلامتي تاثير مي‌گذارد يا خير، نتايج مختلفي در بر داشته است.
مقايسات انجام شده بين مردان متاهل و مرداني كه هيچگاه ازدواج نكرده‌اند نشان مي‌دهد با اين‌كه گروه اول به‌طور كلي سالمتر هستند، اما نمي‌توان اين را فقط به‌خاطر تاثيرات محافظتي و ايمني ازدواج دانست.
گزارشات دريافتي از وضعيت سلامت مردان نشان مي‌دهد كه ازدواج براي بار اول هيچ فايده قابل‌توجهي نداشته است. مقايسات انجام شده بين متاهلان سن بالاتر و مردان طلاق‌گرفته اشاره بر اين دارد كه سطح سلامتي نسبي مردان گروه دوم با بالارفتن سن به طور قابل توجهي نزول مي‌كند. وقتي اين مردان مطلقه به سن 50 مي‌رسند، بايد انتظار داشته باشند كه وضعيت سلامتي‌شان بسيار زودتر از افراد متاهل به خطر بيفتد. براي اين گروه از افراد، ازدواج مجدد بسيار پرفايده خواهد بود و سطح سلامتي آنها نيز به‌خوبي متاهلان خواهد رسيد.
تاثيرات تا‌ك‌هل بر مرگ و مير
با بالارفتن سن در مردان، وضعيت سلامتي رو به زوال رفته و احتمال مرگ بالاتر مي‌رود. درصد مرگ و مير مردان متاهل در سنين 50 تا 60 و 70 بسيار كمتر از مردان مجرد است. اين مرگ و مير در مردان مطلقه با ضعف وضعيت سلامتي‌شان توجيه مي‌شود. تحقيقات نشان مي‌دهد كه قسمتي از فوايد ازدواج از همزيستي با شريك زندگي يا افراد ديگر مي‌باشد. آن مرداني كه هيچگاه ازدواج نكرده‌اند، ترجيح مي‌دهند كه تنها زندگي كنند و از فوايد زندگي جمعي و ارتباطات اجتماعي بي‌نصيب مي‌مانند.
خلاصه و نتيجه‌گيري
ارتباط بين ازدواج و طول عمر بسيار پيچيده‌تر از آن است كه معمولا تصور مي‌شود. آشكار است كه نمي‌توان طول عمر بيشتر مردان متاهل را فقط با خاصيت حفاظتي و ايمني‌بخشي در مقابل بيماري‌ها يا انتخاب ازدواج به خاطر بهبود سلامتي دانست. آنچه يافتههاي اين تحقيقات براي بار اول به اثبات رساند اين بود كه وضعيت سلامت مردان روي انتخاب‌هاي ازدواج تاثيرگذار است، اما نه در آن حالت كه نظريه انتخاب مثبت را تاييد كند. از آنجا كه سلامتي بالا فرد را براي ازدواج سست مي‌كند و بيماري و ضعف سلامت فرد را به ازدواج ترغيب مي‌كند، ارتباط بين ازدواج و سلامتي را مي‌توان در عادت‌ها و اولويت‌هاي شخصي مشاهده كرد كه باعث ارتقاي ازدواج و سلامتي مي‌شوند.
علاوه بر اين، شواهد نشان مي‌دهند با اين‌كه وضعيت تاهل بر مرگ و مير تاثيرگذار است عوامل تعيين‌كننده اين تاثير هميشه مشخص نيستند. مرداني كه در سنين پيري مطلقه شده‌اند اين مساله باعث شده كه سلامتي كمتر و عمر كوتاه‌تري داشته باشند. آن مرداني كه هيچ‌وقت ازدواج نكرده‌اند با اين‌كه وضعيت سلامتي‌شان با افراد متاهل تفاوتي نمي‌كند، اما عمر كوتاه‌تري نسبت به آنها دارند. بنابراين در حالي كه سلامت مردان متاهل مي‌تواند توجيهي براي طول عمر بيشتر آنها باشد، اما هنوز نياز به تحقيقات بيشتري است.
مترجم: رزيتا شاهرخ
جام جم
جام جم
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر